Hij was hier nu bijna een week en het begon te wennen: het ritme, de maaltijden, de bijeenkomsten,… vooral de creatievere zaken lagen hem, daarin ervoer hij een gevoel van vrijheid… een vrijheid die hij niet kon bevatten, die groots was, die hij nog niet vaak had geproefd.
Al die nieuwe mannen om zich heen, het personeel, de dagstructuur, de nieuwe ruimten,… wat een berg informatie om te verwerken! Nu hij het gewoon werd, kreeg hij oog voor Mark, zijn kamergenoot. Een beetje rare kwiet, vond Erik. Mark leek wel altijd aan het lezen, zei niet heel veel, antwoordde wel als je hem iets vroeg, deed de activiteiten mee, doch bleef ergens een mysterie. Erik was ergens geïntrigeerd door die man: hij zat in het systeem hier en toch stond hij er ergens buiten…
Hij besloot een risico te nemen, het was een kwestie van het juiste tijdstip af te wachten. ‘s Avonds, net na het doven van het licht besloot hij het erop te wagen: ‘Euh, Mark, ‘k weet niet,… ik ben hier nu een week en tja, ik wil hier weg en tegelijkertijd wil ik hier niet weg.‘ Een stilte viel, Erik aarzelde: zou hij verder gaan, zijn twijfels verder uiten? ‘Allez, ja, de regelmaat hier, ergens doet die me deugd, maar er klopt ook iets niet. Hoe moet ik het uitleggen? En daarbuiten, tja, die wereld is het toch ook niet… ook al leren we hier hoe we daar mee om moeten gaan.‘ Het was gezegd, het was eruit. Hij lag in spanning te wachten. Niets, geen reactie. Net toen hij zich zuchtend wou omdraaien in zijn bed, klonk vanuit de overkant van de kamer: ‘En je bent hier omdat…?‘ ‘Omdat ik vastdraaide… alles om gelukkig te zijn: hardwerkende vrouw, kinderen, huishouden, zorg voor mijn grootvader, dan nog al die etentjes voor de relaties van mijn vrouw. Alles om gelukkig te zijn… en toch was ik dat niet, allez, ben ik dat niet… en daarom ben ik hier.‘ ‘Misschien ben jij niet het probleem, maar de verwachtingen.’ klonk het in het donker. ‘Verwachtingen?‘ ‘Yep, de maatschappelijke verwachtingen. Wat is een goede man volgens jou? ‘Euh..‘ Erik moest even nadenken, ‘iemand die een vrouw heeft, kinderen en een job en steeds alles over heeft voor de mensen die hem nabij staan.‘ Een zucht bereikte hem vanaf de andere kant van de kamer. ‘Kunnen we zonder franjes praten?‘ fluisterde Mark. ‘Ja, doe maar.‘ fluisterde Erik terug. ‘Ok, recht voor de raap, hoeveel keer neemt ze je, zo per week?‘ Erik schrok van deze rechttoe-rechtaan vraag, maar voelde ergens dat de confrontatie hem deugd deed. ‘Zo’n drie keer, tja, met haar sterke dijen en bekkenbodemspieren neemt ze me, ik verdwijn dan in het onbekende en kan er pas uit als zij me los laat.‘ Wederom viel een stilte in de kamer. Plots ving Erik wat gerommel op, vervolgens hoorde hij een schuivend geluid. ‘Kijk, hier is een boek. Als je het opent en begint te lezen, wil ik dat je me belooft er enkel met mij over te praten. Enne… overdag gewoon je schema volgen. ‘s Avonds spreken we erover. Kijk niet naar de kaft, de echte titel staat binnenin.‘ Erik taste naar het hem toegeschoven boek. In de schemer van de kamer raapte hij het op en stopte het onder zijn hoofdkussen.
De volgende dag, veilig op het toilet, wrikte hij de omsluitende kaft een beetje los en las de titel: ‘De tweede sekse: feiten, mythen en geleefde werkelijkheid’ door Simon De Beauvoir.
Erik en Mark werden enkele weken later ‘ontslagen’, ze waren ‘terug in orde’. Daarna werden ze veelvuldig gezien bij het opzetten van groteske acties: samen met tienduizend andere mannen, bezetten ze het Brusselse parlement en eisten een wet én controle-orgaan op gelijk loon. Na een week kamperen en actie voeren tevens de economie platleggen, kwam de wet erdoor…
‘De omgekeerde wereld’ alias ‘Wakker worden’- geschreven in het kader van Internationale Vrouwendag.
Herstorisch erf-goed 